ژیمناستیک

شدی یک ورزشکار حرفه ای ... از اسفند سال گذشته بود که اسمت رو توی کلاس ژیمناستیک نوشتم و تا به امروز کلاست رو ادامه میدی و دوستش داری

هر چند اوایل کمی سختت بود ... آخه تو یک جوجه خونگی بودی و تا حالا توی اجتماع با بچه ها و غریبه ها نبودی ... روز اولی که با هم رفتیم کلاس از اونجایی که اعتماد به نفست بالاست رفتی توی صف و نرمش ها رو انجام دادی حتی اون حرکتهایی که شاید برات سختت بود و اذیت می شدی اما یک جایی دیگه طاقت نیاوردی و اشکت سرازیر شد ... رفتم بغلت کردم اما دیگه گریه امونت نمیداد و همین طور اشکهات گوله گوله سرازیر می شد

اما بعد از چند جلسه تمرینات برات راحت شد

دیگه نزدیک تابستون شد و کلاس شلوغ تر و دیگه جایی واسه موندن مامان ها نداشت و مربی برای اینکه بهتر بتونه روی بچه ها تسلط داشته باشه از مامان ها خواست تا بیرون باشند .... این موضوع هم اولش کمی برات سخت بود که چطور بدون من توی کلاس بمونی اما وقتی بهت  قول دادم که من وقتی برم  بیرون فلان ساعت میام اینجا بهت نگاه میکنم  و اینکه اگر امروز بمونی من برات یک جایزه می خرم ... مثل همیشه به من اعتماد کردی ...طوری که الان دیگه خودت بیرونم میکنی و میگی مامان برو بیرون دیگه الان کلاسم شروع میشه

و تو مثل همیشه من و سربلند کردی ... الان شدی یک پیشکسوت توی کلاست و همه حرکات رو به خوبی انجام میدی

الهی قربون پسر ورزشکار و قهرمانم بشم من